In geval van maanramp Geschreven door Bill Safire, te oreren door Richard Nixon, 1969 ✧ Vertaald door Xanthe Tynehorne

In geval van maanramp:

Het lot heeft bepaald dat de mannen die in vrede de maan gingen onder­zoeken, in vrede op de maan zullen rusten.

Deze dappere mannen, Neil Armstrong en Edwin Aldrin, weten dat er geen hoop is voor hun herstel. Maar zij weten ook dat er hoop is voor de hele mensheid in hun opoffering.

Deze twee mannen geven hun leven voor het meest nobele doel van de mensheid: de zoektocht naar waarheid en begrip.

Zij worden betreurd door hun familie en vrienden; zij worden betreurd door hun natie; zij worden betreurd door de mensen van de wereld; zij worden betreurd door een Moeder Aarde die het heeft aangedurfd twee van haar zonen het onbekende in te sturen.

Door hun ver­kennings­tocht hebben zij de volkeren van de wereld ertoe aangezet zich één te voelen; door hun offer hebben zij de broeder­schap van de mensheid nog hechter verbonden.

In de oudheid keken de mensen naar de sterren en zagen hun helden in de con­stel­la­ties. In onze moderne tijd doen we hetzelfde, maar onze helden zijn epische mensen van vlees en bloed.

Anderen zullen volgen, en zeker hun weg naar huis vinden. De zoektocht van de mens zal niet worden ontkend. Maar deze mannen waren de eersten, en zij zullen de eersten blijven in onze harten.

Want ieder mens die in de komende nachten naar de maan kijkt zal weten dat er een uithoek van een andere wereld is die voor altijd mens is.

Voorafgaand aan de verklaring van de president:

De president zal elk van de aanstaande weduwen bellen.

Na de verklaring van de president, op het moment dat Nasa de communicatie met de mannen beëindigt:

Een geeste­lijke zal dezelfde procedure volgen als bij een begrafenis op zee, en hun zielen opdragen aan „het diepste der diepten”, eindigend met het Onze Vader.