1. Synecdoche, New York
- 2008
- 🎬︎✍︎ Charlie Kaufman
- 👥︎ Philip Seymour Hoffman
„Dit is ieders ervaring. Iedereen. De details maken niet uit.”
Ik heb geen idee hoe dit maar twee uur lang is — het voelde alsof het vier was. Ik zou er urenlang over kunnen ratelen, maar ik zal mijn gedachten beperken tot één theory — Caden Cotard is een fictief karakter. (Nou, ja, no shit, maar hij is ook een fictief karakter binnen de wereld van de film, uiteindelijk gespeeld door de afgezant van zijn bedenker.)
In which i get the conspiracy pinboard out…
Ik ben verplicht om mijn eigen theorie hier te geven, en ik weet niet zeker of het veel zin heeft, maar hier gaat ’ie.
Synecdoche, New York speelt zich af in lagen binnen lagen. Caden Cotard, in Warehouse 1, cast Sammy Barnathan om zichzelf te spelen in Warehouse 2 - die op zijn beurt iemand cast als Sammy-als-Caden in Warehouse 3, enzovoort, enzovoort. De onzichtbare hand bovenaan de ladder is natuurlijk Charlie Kaufman, in de echte wereld — die we Warehouse -1 zouden kunnen noemen. Maar het echte verhaal speelt zich alleen af via implicatie, in een laag waar wij geen toegang tot hebben.
Caden Cotard is een fictief personage, de creatie van Ellen Bascomb in “Warehouse 0”, waarschijnlijk een soort schoonmaakster. (Ik merk op dat de naam Ellen verdacht veel lijkt op El, de Hebreeuwse naam voor God — misschien is dat een beetje vergezocht, maar je kunt niets zeker weten met meneer Kaufman.) Zijn creatie is een mechanisme waarmee zij haar eigen gebroken leven thuis kan overdenken. Caden draagt de last van al haar problemen — een voortdurende ziekte, een moeizame relatie met zijn kind en een diepe dweilzucht — maar hij heeft ook al haar ambities bereikt: hij is niet gewoon een schoonmaker, maar een gevierd kunstenaar (en een echte vrouwenjagger).
Caden zelf blijft altijd een model van Ellen op het moment van zijn creatie. Hij wordt nooit slechter of beter, is altijd net zo ziek als ooi, en geen enkele vreugde of pijn kan een verschil maken voor zijn depressieve evenwicht. Maar het verhaal van Caden werkt, terug in Warehouse 0, en Ellen begint langzaam haar leven te beteren. Ze heeft het concept van Caden Cotard steeds minder nodig, weerspiegeld in de langzame ondergang van Caden’s wereld. Sammy — van de Bijbelse Samuel, die stemmen van God hoorde — neemt zijn eigen leven; hij valt uit de wereld zoals Caden uit die van Ellen valt. Uiteindelijk duikt Ellen zelf op, net zoals Caden de toneelstukken in zijn eigen wereld zou kunnen overzien, om hem te vertellen dat hij niet langer nodig is. Ze hebben van plaats geruild. Ellen is nu de artiest die ze altijd al wilde zijn, maar Caden blijft de nederige schoonmaker van al die jaren geleden.
De laatste keer dat we Caden zien, in een leeggelopen grijze wereld, ontmoet hij Ellens moeder. Misschien is het haar begrafenis en brengt haar dochter het idee van Caden nog een laatste keer naar boven, in hetzelfde rijk van verbeelding waar de herinnering aan haar moeder nu naar is overgebracht, om hen beiden te laten rusten. Hij weet hoe hij het toneelstuk moet spelen — en zij weet hoe ze haar leven moet leiden.
Laat een reactie achter